Drama - หน้า 25

เฮลมุทยังเป็นเพียงทารกเมื่อเขาถูกทิ้งไว้ในป่าพาเฮ สถานที่อันชั่วร้ายซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย ที่ซึ่งเหล่าคนบาปถูกเนรเทศไปชั่วนิรันดร์ โชคดีที่สัตว์วิเศษหนึ่งตัวและนักดาบผู้ถูกเนรเทศหนึ่งคนสงสารเขาและเลี้ยงดูเขาไว้เป็นลูกของตน แต่ด้วยเมล็ดพันธุ์แห่งความมืดที่เติบโตอยู่ภายใน เฮลมุทจึงตัดสินใจหยิบดาบขึ้นมาเพื่อป้องกันไม่ให้เมล็ดพันธุ์นั้นทำให้เขากลายเป็นปีศาจร้าย เมื่อเฮลมุทแข็งแกร่งขึ้น เขาจึงออกตามหาครอบครัวที่ทอดทิ้งเขา แต่สุดท้ายเฮลมุทจะยอมทำตามหัวใจมนุษย์หรือสัญชาตญาณอันโหดร้ายของเขากันแน่

หลังจากการต่อสู้กับยักษ์ใหญ่เพื่อชะตากรรมของโลก Ronan ได้รับชัยชนะในฐานะชายคนสุดท้ายที่ยืนหยัดในกองทัพจักรวรรดิ ในขณะที่เขาคร่ำครวญถึงชัยชนะอันว่างเปล่านี้ร่วมกับผู้บัญชาการที่กำลังจะตายของเขา

ชีวิตของนาแฮซูต้องพังทลายลงเมื่อถูกสามีของเธอหักหลังด้วยเรื่องชู้สาว ซึ่งทำให้เธอต้องแบกรับภาระหนี้สินและสูญเสียลูกไป ท่ามกลางเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้น เธอก็ได้เห็นสามีของเธออยู่กับหญิงสาวที่เด็กกว่า นาแฮซูทั้งเสียใจและสิ้นหวัง พร้อมความรู้สึกที่ว่าชีวิตของเธอได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์แล้ว ทว่า จู่ ๆ ชายหนุ่มลึกลับที่เข้ามาในชีวิตของเธออย่างไม่คาดคิด ได้ขอให้เธอช่วยสอนเกี่ยวกับความรักแบบผู้ใหญ่ให้ ความเปราะบางและความจริงใจของเขาเริ่มก่อให้เกิดอารมณ์ภายในตัวนาแฮซูกระตุ้นให้เธออยากเลือกเดินบนเส้นทางชีวิตใหม่…

อยู่ดี ๆ ก็มีนางเอกนิยายเป็นเพื่อนบ้าน – ในนิยายโรแมนซ์แฟนตาซีที่นางเอกสูญเสียความทรงจำหลังหลบหนีออกมา ฉันดันได้เข้าไปสวมร่างของเซย์น่า ฮันเตอร์ธรรมดา ๆ ที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างบ้านของเธอเข้า “ผมชอบคุณ โปรดอยู่ข้างผมเถอะนะ เอลเลน ผมจะปกป้องคุณ…“ แม้ตั้งใจจะชมชีวิตอันสนุกสนานจากคาแรกเตอร์ที่มาหานางเอกเพื่อสารภาพรัก “ผมเจอเธอครั้งแรกที่งานเลี้ยงครับ“ ”ฉันจะซื้อบ้านหลังนี้ เท่าไหร่ถึงจะพอล่ะ?“ “ท่านดยุกไม่ได้ปรารถนาหญิฃอื่นอยู่หรอกเหรอ?” แต่สิ่งที่ได้ทำจริง ๆ ก็คือ เป็นที่ปรึกษาด้านความรัก โดนขู่ให้ขายบ้าน และมีคนมาขอข้อมูลนางเอก เป็นต้น มีแต่เรื่องน่ารำคาญทั้งนั้น การรับบทเป็นเพื่อนบ้านนางเอก มันยากขนาดนี้เลยเหรอ? ถึงจะรำคาญ แต่นางเอกน่ารักก็เลยพอทนได้อยู่บ้าง… แต่กลับมีคาแรกเตอร์หนึ่งคาแรกเจอร์พยายามหนีขึ้นมาซะงั้น?! “ผมยอมแพ้กับเรื่องเอลเลนแล้วครับ ปลอบผมทีนะ เซย์น่า“ แถมยังส่งสายตาแปลก ๆ มาให้ฉันอีกด้วย…!